miércoles, febrero 21, 2007

Un ano para o blog, 32 anos para min


Bueno, aproveito o aniversario do blog e o meu recente cumpleanos para poñer eses seis puntos, extensos, sobre como son (ou iso creo), como resposta á petición por parte de Jontxu (PINDRIONS) e ó seu etiquetamiento.

1. Non creo. Non creo en deus (desde case sempre), non creo na sorte, nin creo na casualidade. Non son supersticioso. Son incapaz de experimentar ningún tipo de adicción, a ningunha droga, nin sequera o amor... por iso o máis perxudicial que consumo é a coca-cola (nas miñas épocas máis deportistas prescindo dela) e algunha que outra comida de segundo que sitios... Sí creo na percepción extrasensioral (en serio), e nos momentos máis depresivos e melancólicos teño visións.

2. Os meu principais hobbies son o maltrato psicolóxico ( que llo pregunten a Chema - PRAVDA), tamén o automaltrato psicolóxico ( por iso teño contracturas no pescozo), seducir ( nestes momentos non tanto), narcisismo e egoísmo (tanto que xa non me soporto a min mesmo... encántame falar de min, aínda que sexa mal - xa o estades vendo). Como hobbies de toda a vida sigo tendo o deporte, a música (queen, housemartins, ryan adams, coldplay, rem... -para correr podo variar entre marilyn manson e backstreet boys-) e o cine (american beauty, fight club, LordOTR...) sobre todo, logo os videoxogos, os comics e ata ás veces o debuxo. Tamén os meus bocatas de xamón poden considerarse un dos meus hobbies. E ver e xogar futbol (por tempadas). Tamén me gusta viaxar (antes odiábao). Son capaz de coller un avión e ir a unha gran cidade só para saír de marcha.

3. De superpijo a ermitaño (versión actual), paso de épocas de pantalóns de 150 euros e 2 calzóns de marca ó día, a épocas coa mesma roupa andrajosa durante días, e a cara sen afeitar e arranxar durante semanas. Tamén podo pasar da orde enfermiza á absoluta desorde caótica, iso si, dentro dunha orde tamén, sei onde está cada cousa, aínda que estea no chan.

4. Coleccionista. Colecciono figurillas, comics (antes), videxogos, chapas e chaveiros (antes), e todo tipo de chorradas... Pero sobre todo vinilos de Queen (teño máis de 40 singles en vinilo). Últimamente dáseme polos gadgets (odio cando se estropean): teño 3 consolas, 2 camaras dixitais e unha analóxica, 2 mp3, vaia, como todo deus (unha de cables, uf...). Tamén teño un telescopio, que prácticamente non uso. Sei sinalar Perseo no ceo, e non me perdo unha choiva de estrelas.

5. Desmemoriado. Teño moi mala memoria a curto prazo. Os meus amigos (si, aínda teño) puteanme con iso. Por iso teño un sitio para cada cousa, porque senón non me acordaría onde as deixou. Existen unha serie de palabras concretas e totalmente cotiás que son incapaz de recordar(como esta... como era... bueno, esa). Isto contrarrestase cunha brutal memoria fotográfica (son un chulo, que pasa?). Se recordo rúas, nomes, datas, números... é porque os vin, non porque mo digan. Ó pensar nunha escena lida nun libro, podo visualizar se estaba na pagina da dereita ou na esquerda, por exemplo (todo un problema se leo no bus e me mareo, xa que se volvo ler o mesmo na casa, volvo a marearme). Isto axúdame moito á hora de moverme por unha cidade que non coñezo, a miña mente crea un plano mental de por onde me movo. E o máis incrible, podo visualizar perfectamente esceas vividas fai moitos anos( coa luz, idade e sentimentos dese momento), con só un cheiro, un sabor ou unha palabra. (pero supoño que lle pasa a todo o mundo). Teño gran sentido de orientación e adoito saber en todo momento onde está o norte, ata en interiores.

6. Son un vago. Son o debuxante de comics que non debuxa comics. O escultor que non fai esculturas. O fotógrafo que non fai fotos. O ilustrador que non ilustra. O filósofo que non teoriza. O poeta que non fai poesías. O pintor que non pinta. En cambio canto(fatal) no coche e na cociña (que llo pregunten á miña veciña, seguro que me odia). E intento aprenderme ”claro de lúa” no piano. Agora mesmo son un suposto ilustrador reconvertido a suposto diseñador flash. Como oficios frustrados: estrela do pop, bailarín, modelo... (recoñezo que aguanto a risa mentres escribo... bueno, non a aguanto, descojonome).

Se chegastedes ata aquí lendo, sodes os meus heroes, un aplauso para vós, sufridos incondicionales do blog Xenoexiste. Grazas.


Bueno, aprovecho el aniversario del blog y mi reciente cumpleaños para poner esos seis puntos, extensos, sobre como soy (o eso creo), como respuesta a la petición por parte de Jontxu (PINDRIONS) y su etiquetamiento.

1. No creo. No creo en dios (desde casi siempre), no creo en la suerte, ni creo en la casualidad. No soy supersticioso. Soy incapaz de experimentar ningún tipo de adicción, a ninguna droga, ni siquiera el amor… por eso lo más perjudicial que consumo es la coca-cola (en mis épocas más deportistas prescindo de ella) y alguna que otra comida de según que sitios… Sí creo en la percepción extrasensioral (en serio), y en los momentos más depresivos y melancólicos tengo visiones.

2. Mi principales hobbies son el maltrato psicológico ( que se lo pregunten a Chema - PRAVDA), también el automaltrato psicológico ( por eso tengo contracturas en el cuello), seducir ( en estos momentos no tanto), narcisismo y egoísmo (tanto que ya no me soporto a mi mismo – me encanta hablar de mi, aunque sea mal - ya lo estáis viendo). Como hobbies de toda la vida sigo teniendo el deporte, la música (queen, housemartins, ryan adams, coldplay, rem… -para correr puedo variar entre marilyn manson y backstreet boys-) y el cine (american beauty, fight club, LordOTR…) sobre todo, luego los videojuegos, los comics e incluso a veces el dibujo. También mis bocatas de jamón pueden considerarse uno de mis hobbies. Y ver y jugar futbol (por temporadas). También me gusta viajar (antes lo odiaba). Soy capaz de coger un avión e ir a una gran ciudad solo para salir de marcha.

3. De superpijo a ermitaño (versión actual), paso de épocas de pantalones de 150 euros y 2 calzoncillos de marca al día, a épocas con la misma ropa andrajosa durante días, y la cara sin afeitar y arreglar durante semanas. También puedo pasar del orden enfermizo al absoluto desorden caótico, eso si, dentro de un orden también, sé donde está cada cosa, aunque esté en el suelo.

4. Coleccionista. Colecciono figurillas, comics (antes), videojuegos, chapas y llaveros (antes), y todo tipo de chorradas… Pero sobre todo vinilos de Queen (tengo más de 40 singles en vinilo). Últimamente se me da por los gadgets (odio cuando se estropean): tengo 3 consolas, 2 camaras digitales y una analógica, 2 mp3, vamos, como todo dios (una de cables, uf…). También tengo un telescopio, que prácticamente no uso. Sé señalar Perseo en el cielo, y no me pierdo una lluvia de estrellas.

5. Desmemoriado. Tengo muy mala memoria a corto plazo. Mis amigos (sí, aún tengo) me putean con eso. Por eso tengo un sitio para cada cosa, porque sino no me acordaría donde las había dejado. Existen una serie de palabras concretas y totalmente cotidianas que soy incapaz de recordar(como esta… como era… bueno, esa). Esto se contrarresta con una brutal memoria fotográfica (soy un chulo, que pasa?). Si recuerdo calles, nombres, fechas, números… es porque los he visto, no porque me lo digan. Al pensar en una escena leída en un libro, puedo visualizar si estaba en la pagina de la derecha o en la izquierda, por ejemplo (todo un problema si leo en el bus y me mareo, ya que si vuelvo a leer lo mismo en casa, vuelvo a marearme). Esto me ayuda mucho a la hora de moverme por una ciudad que no conozco, mi mente crea un plano mental de por donde me muevo. Y lo más increíble, puedo visualizar perfectamente escenas vividas hace muchos años( con la luz, edad y sentimientos de ese momento), con solo un olor, un sabor o una palabra. (pero supongo que le pasa a todo el mundo). Tengo gran sentido de orientación y suelo saber en todo momento donde está el norte, incluso en interiores.

6. Soy un vago. Soy el dibujante de comics que no dibuja comics. El escultor que no hace esculturas. El fotógrafo que no hace fotos. El ilustrador que no ilustra. El filósofo que no teoriza. El poeta que no hace poesías. El pintor que no pinta. En cambio canto(fatal) en el coche y en la cocina (que se lo pregunten a mi vecina, seguro que me odia). E intento aprenderme “claro de luna” en el piano. Ahora mismo soy un supuesto ilustrador reconvertido a supuesto diseñador flash. Como oficios frustrados: estrella del pop, bailarín, modelo… (reconozco que aguanto la risa mientras escribo… bueno, no la aguanto, me descojono).

Si habéis llegado hasta aquí leyendo, sois mis héroes, un aplauso para vosotros, sufridos incondicionales del blog Xenoexiste. Gracias.

26 comentarios:

Unknown dijo...

Jajaja... bueno Xeno, me reí contigo. me gustó sobre todo la última parte. Y por cierto, eres igualito a tu dibujo de cabecera... por supuesto. Saludos.

CHEMA dijo...

Pero quen se vai a ler este tocho indigesto amijichiño???
E todo para satisfacer a túa insondable ansia de protajonismo,non dudas en prejonar os catro ventos o vil ejersisio de destruccion moral q ejerses conmijo dia tras dia,hora tras hora,pistacho tras pistacho, e vanajloriaste delo enchido de mundana soberbia!, ayy! como te rejodeas na túa crapulensia, como chapoteas cual cachalote porcino nas cochambrosas posas da túa supurante maldade.
Tan perdido na teu apolíneo reflexo q non reparas na nejra desidia q asola a túa defenestrada alma,na chuvia ácida de culpabilidade q asolara os angostos campos da tua voluntade.
Nunca unha criatura de tan ególatra estampa hollou a terra, q terribles pecados cometeron os teus sufridos coetáneos en outras vidas, para ter q sufrir a afrenta da túa existensia, a percepción insoportable q supón a certeza da túa disipada vida.
por serto... quen che fixo esa foto tan chuli?

Jontxu dijo...

Sólo falta que lle poñas un bocata (non dos de xamón que che conoso...) e poñas a palabra "DENSIDAD", ademais así sería unha maneira "pouco" vaja de faser comics, podrías convertir a túa vida nunha novela foto-gráfica que nos demostraría un pouquiño mais o pouco egoXÉNtricO que eres.
Unha ultima prejunta: ¿Cántas veses parastes a escojonarte mentres escribías esto?, ¿e cantas veses te descojonas lendo estos comentarios?.

P.D. Que fagas un post increiblemente largo contaxiase nas respostas, senón mira a de Chemi e a Miña que non podo parar de escribirrrrrrr......(help!)

Unknown dijo...

A vehemente pauperrimia suplisiente sije impregnando a túa vida ós 32 anos...
Parabéns vello!

valinha dijo...

De todo isto quedei confuso, saquei en conclusión de qu tes poderes extrasensoriais de comer bocatas de xamón.

Ainda que si que tes feito proezas jesucrísticas como esa semana a base de sirope e facendo exercicio como unha besta parda, como para matarse.

Liliana ten razón na foto so che falta que poña densidad, pero da panza que teás por bagonetas agora non?

please Xeno reburns!

Moondogs Blues Party dijo...

¡¡Qué sano ejercicio de reflexión personal!! La verdad es que últimamente pensaba que eras el ser más vago que había conocido, pero después de esto me has dejado impresionado.

Por cierto, felicidades atrasadas, ¿qué escribirás a los 42?

Ánimo! No decaigas.

Gilberto Queiroz dijo...

Salve Xeno,
Como disse o colega do coments anterior: "Mas que insano exercício de reflexão pessoal!!!".
Parabéns pra você e para mim que consegui ler tudo!
Sucesso,
Gilberto

Obs.: Legal a foto personificando o personagem da abertura do blog!

* ShirKa _. dijo...

xeno!

megacrack!! jajajajaj
un beso, poeta!

Jontxu dijo...

Espero que o próximo post veña antes de que pasen 32 anos.

Aurora Cascudo Román dijo...

Estrella del pop? cantar? bailarín? claro de luna en el piano?
Acaso te estás preparando para el próximo OT? Mira que Risto Mejide es mu malo...
En cuanto a lo de la orientación a mi me pasa exactamente igual, tengo una memoria fotográfica, pero es pequeña, tendré que comprar otra un día de estos.. ;-P

Y...FELICIDADES AL CUADRADO! chavalín!

valinha dijo...

E onde vai o rollo dos superheroes acechadores de leitos?

CHEMA dijo...

Bos dias, señores y señoras
Como representante ilegal do meu cliente Xeno , debo informar q o meu representado non pode exercer, o por outra parte denostada labor de subimiento o blog de obras maestras , por estar moi ocupado regulando o nivel de sensación picojosa da sua rexión escrotal.
En breve, no plazo máximo da vida artística de calquer artista octogenario, o noso querido Demiurgo de placeres sensoriales procedera a "limparseaslajañas" aparcara uns instantes o titánico peso do seu hastío vital, e creara algo digno na súa estela e a súa lenda.

Si non se acordou de comprar pistachos, claro.

Macus Romero dijo...

jajajaja me partí con este post :D Y comparto tu punto tres, aunque no hasta esos extremos :D (espera a q pueda permitirme unos vaqueros de 150, y estaremos igualados!)
un besazo!

Ernest Agulló dijo...

Buf! quina manera de despullar-se, sens dubte és un exercici d'autobservació que exigeix molta valentia espiritual. El que está clar és que a més de ser artista (un pèl mandrós, això sí) crec que ets un payo molt interessant.
salut

valinha dijo...

¿porque non lle cha,maos a este blog xeno durme? :)

AlegriadeQuerer dijo...

Que esta semana santa,
Dios me permita seguir manteniendo,
El regalo de tu amistad.
Dios permita que Regreses multiplicado,
En miles de bendiciones.
Gracias por el regalo de tu amistad.


Yudelka

AlegriadeQuerer dijo...

Si te ley hasta el final, y para mi eres un amigo fenomenal. Y sabes algo mas? Te quiero. Por que en mi trayectoria de mi blogs tú has sido mi punto de apoyo. Tu amiga yudel felicidades!!!!

Zemo dijo...

Hola Xeno,

Quisiera comentarte algo, pero cómo no tienes mail de contacto, te dejo el mío:

varonzemo@gmail.com

Gracias, nos vemos.

Unknown dijo...

Tío, tés que ler ICE HAVEN de DANIEL CLOWES, en serio, é do máis "real".

El Rey Artabrico dijo...

Bien bonito su blog.

Lindas ilustraciones aunque pelin gay como alguno ya ha reseñado.
A ver cuando nos deleita con una linda mina ligera de ropaje.

Compadezco sin embargo a los que le rodean en su vida diaria si es que tienen que soportar la incontinencia verbal de la que hace gala en esta entrada.

Considéreme su troll particular.

Un saludo.

valinha dijo...

para cando unhas palabras do divino artista?

El Rey Artabrico dijo...

Jode...
Vaslle ter que cambiar o nome o blog.

Xeno duuuuuurme...

Saudos, capitán Noray.

CHEMA dijo...

Xeno durme non... Xeno hiberna... para sempre?.
Que triste a historia do artista devorado pola maquinaria contractual.
o final semella q foi facil poñerse o disfraz de oficinista.

_parent play: A donde han ido mis sueños...?

Unknown dijo...

A min dame o disfrás que firmo!
Co ben que se está durmindo...

akeno dijo...

noraboa tes uns debuxos moi bos...e un estilo curioso pasareime de vez en cando por eiqui aver o que fas

akeno dijo...

grazas por botarlle unha ollada o meu blog ... xa me irei pasando por eiqui